Οι μορφές παιδικού άγχους ποικίλουν από το άγχος του αποχωρισμού, γενικευμένο άγχος, φοβικό άγχος, άγχος υγείας και πολλά άλλα. Καλό είναι όταν εντοπίσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, να απευθυνθούμε σε ειδικό, ώστε το παιδάκι μας να μπορέσει να διαχειριστεί και να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει. Δυστυχώς, μελέτες δείχνουν πως ένα αγχωμένο παιδί κατά πάσα πιθανότητα θα εξελιχθεί σε έναν καταθλιπτικό ενήλικα.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε εμείς σαν γονείς πριν ζητήσουμε την βοήθεια κάποιου ειδικού;
· Βοηθάμε το παιδί μας να εκφράσει το άγχος του και να εξηγήσει το τι νιώθει.
· Προσπαθούμε να εντοπίσουμε την ρίζα του προβλήματος, το στρεσογόνο δηλαδή γεγονός.
· Προσπαθούμε μαζί να βρούμε πιθανές λύσεις στο πρόβλημα.
· Ακούμε με προσοχή τα όσα έχει να μας πει το παιδί και του δείχνουμε την στήριξη μας.
· Προσπαθούμε να το παρηγορήσουμε και να το κάνουμε να χαλαρώσει.
· Φροντίζουμε να μην ασκούμε έξτρα πίεση στο παιδί με μαθήματα, υποχρεώσεις, υψηλούς στόχους κτλ.
· Φροντίζουμε το παιδί μας να τρέφεται, να κοιμάται σωστά και να έχει χρόνο για παιχνίδι και εκτόνωση.
· Κάνουμε υπομονή! Πιθανώς το παιδάκι μας να περνάει μια φάση έντονης ανησυχίας η οποία μετά από λίγο διάστημα θα υποχωρήσει. Εάν δούμε ότι τα συμπτώματα και η ανησυχία του δεν υποχωρεί τότε απευθυνόμαστε σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.