Όλα τα παιδιά κάποια στιγμή θα εκδηλώσουν κάποια μορφή επιθετικότητας είτε λεκτική είτε εξωλεκτική. Για ποιους όμως λόγους φτάνει ένα παιδί να εκδηλώσει επιθετικές συμπεριφορές;
Πολλοί μελετητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς υιοθετούν την άποψη ότι όπως στο ζωικό βασίλειο, έτσι και στον άνθρωπο, είναι στη φύση του να εκδηλώσει επιθετικότητα. Είναι ένα κληροδοτημένο ένστικτό του οποίου η εκτόνωση θα πρέπει να διοχετεύεται ώστε να μην υπάρχουν εσωτερικές εντάσεις. Επιπλέον, η επιθετική συμπεριφορά λειτουργεί ως μιμητικό πρότυπο, το οποίο να παιδιά βλέπουν στο περιβάλλον τους και το υιοθετούν. Ουσιαστικά μαθαίνουν να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο εφόσον βλέπουν ότι είναι αποδεκτό στον περίγυρο και στην οικογένεια. Τέλος, η επιθετικότητα επέρχεται ως απόρροια της ματαίωσης και του συναισθήματος της απογοήτευσης, κάτι το οποίο ένα παιδί δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί.
Οι υπερπροστατευτικοί γονείς στην προσπάθεια τους να προστατέψουν το παιδί από τυχόν απογοητεύσεις, διαμορφώνουν παιδιά με χαμηλή ανοχή στη ματαίωση. Η ματαίωση βέβαια δεν αφορά μόνο στις απαιτήσεις του παιδιού, αλλά και σε άλλες συμπεριφορές, επιθυμίες ή ανάγκες, όπως είναι η δυσκολία έκφρασης του λόγου και της επικοινωνίας.
Όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι, τα παιδιά με επιθετική συμπεριφορά συνήθως καθοδηγούνται από αίσθημα ανασφάλειας, χαμηλής αυτοεκτίμησης, αίσθημα κατωτερότητας και ανεπάρκειας. Πολλές φορές τα παιδιά χρησιμοποιούν την επιθετική συμπεριφορά ως μέσω για να τραβήξουν την προσοχή του γονέα, του δασκάλου, των φίλων κτλ. Το αίσθημα της απόρριψης ή της αδιαφορίας μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί σε επιθετικές συμπεριφορές. Τέλος, το μιμητικό πρότυπο όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω είναι ένας καθοριστικός παράγοντας, τόσο μέσα στην οικογένεια αλλά και σε videogames, στην τηλεόραση κτλ.
Κατσαούνη Μαρία –Ψυχολόγος (MSc)