Η μέθοδος cry it out ή αλλιώς «ασ’το να κλάψει» αναφέρεται στη μέθοδο αντιμετώπισης ενός μωρού που κλαίει και δυσκολεύεται να κοιμηθεί. Οι περισσότερες μητέρες εντοπίζουν
δυσκολίες με το μωρό τους και τα νέα δεδομένα, κυρίως το πρώτο διάστημα και όσο το μωράκι τους είναι ακόμα μικρό. Κάποια παιδιά είναι πιο ήρεμα και άλλα, για διάφορους και διαφορετικούς λόγους, μπορεί ανά διαστήματα να είναι πιο ανήσυχα.
Αυτό που καλούνται να αντιμετωπίσουν πολλές φορές οι γονείς, είναι το παρατεταμένο κλάμα του μωρού τους, χωρίς να γνωρίζουν ακριβώς τι τους συμβαίνει και τι πρέπει να κάνουν. Έχω ακούσει από μητέρες πώς τους έχουν συστήσει την μέθοδο to cry it out, κατά την οποία ουσιαστικά αφήνεις το μωρό να κλαίει στο κρεβατάκι του, χωρίς να προσπαθείς να τον ηρεμήσεις, για συγκεκριμένα αυξανόμενα χρονικά διαστήματα, έως ότου εξαντληθεί και τελικά κοιμηθεί. Έχω ακούσει επίσης πολλούς να λένε πως με αυτό τον τρόπο το παιδί μαθαίνει και ουσιαστικά εκπαιδεύεται να κοιμάται μόνο του και κάποια στιγμή σταματάει να χρησιμοποιεί το κλάμα, εφόσον κανείς δεν ανταποκρίνεται σε αυτό. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά όταν λειτουργούμε με αυτόν τον τρόπο? Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε αυτή είναι μία τραυματική μέθοδος για το παιδί. Το κλάμα του παιδιού είναι ο μόνος τρόπος που έχει να επικοινωνήσει τις ανάγκες του. Η μη ανταπόκριση στο κλάμα του έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της κορτιζόλης στον εγκέφαλο του λόγω άγχους. Αναφορικά, η κορτιζόλη είναι μία ορμόνη, η λεγόμενη ορμόνη του στρες, η οποία όταν εκκρίνεται στον εγκέφαλο προκαλεί διάφορα προβλήματα τόσο στην δομή του εγκεφάλου, όσο και στη λειτουργία του. Υψηλά επίπεδα κορτιζόλης μπορεί να επηρεάσουν τις πνευματικές ικανότητες του ατόμου, να προκαλέσουν σύνδρομα, αγχώδεις διαταραχές στην ενήλικη ζωή του μωρού και γενικότερα να επηρεάσουν τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική του υγεία, αλλά και τις γνωστικές του ικανότητες. Όταν έχουμε ένα μωρό το οποίο κλαίει και κανείς δεν ανταποκρίνεται στο κλάμα του, πέρα τις επιπτώσεις στον εγκέφαλο του υπάρχουν επιπτώσεις και συναισθηματικές. Το παιδί αισθάνεται αβοήθητο, με αποτέλεσμα να καλλιεργείται μία συναισθηματική απομόνωση, έλλειψη εμπιστοσύνης για το περιβάλλον του και τα άτομα γύρω του, καλλιέργεια ασφαλειών κτλ. Έχουμε αναφέρει πολλές φορές πόσο σημαντικά είναι στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού η παρουσία του γονέα στην ανάπτυξη του , ώστε να δημιουργηθεί το λεγόμενο bonding, δηλαδή το δέσιμο μεταξύ γονέα και παιδιού, που θα δώσει στο παιδί ασφάλεια και θα το βοηθήσει να έχει μία υγιή συναισθηματική ανάπτυξη. Με τον αφήνουμε, λοιπόν, το μωρό μας να κλαίει, του στερούμε τον ασφαλή δεσμό, το αίσθημα εμπιστοσύνης, το αίσθημα πως ο γονέας είναι αξιόπιστος και διαθέσιμος για το παιδί και τις ανάγκες του. Εάν το μωρό μας έχει δυσκολία στον ύπνο, υπάρχουν αρκετές τεχνικές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, χωρίς να δείξουμε αδιαφορία, με ότι αυτό συνεπάγεται, αλλά αντίθετα να το καθησυχάσουμε και να απαλύνουμε τη δυσφορία του, προσφέροντας του συναισθηματική απαιτητικότητα.
Κατσαούνη Μαρία Ψυχολόγος Υγείας (MSc)