Η εφηβεία είναι ένα διάστημα στην ανάπτυξη του παιδιού , το οποίο χαρακτηρίζεται έντονα από ανταγωνισμό, εντάσεις και συγκρούσεις του εφήβου με τους γονείς. Είναι το στάδιο της αμφισβήτησης, της επανάστασης και της ανάγκης για αυτονομία και ανεξαρτησία από τους γονείς και τον γονεϊκό έλεγχο.
Ο έφηβος γίνεται απόμακρος και αντιδραστικός. Πιο συγκεκριμένα ο έφηβος έχει την ανάγκη να κρατάει σε απόσταση τους γονείς. Η οικογένεια έρχεται σε δεύτερη μοίρα...Οι έφηβοι δεν θέλουν να βγαίνουν με τους γονείς, οτιδήποτε άλλο είναι καλύτερο από το να περάσουν χρόνο με τους γονείς. Κρατάνε πράγματα για τον εαυτό τους και θέλουν την ανεξαρτησία τους. Οι φίλοι υποκαθιστούν την οικογένεια. Ο γονέας αισθάνεται ότι χάνει τα πρωτεία και αυτό τον απογοητεύει. Πολλές φορές ο έφηβος γίνεται πνεύμα αντιλογίας και ασκεί έντονη κριτική στους γονείς , τους απομυθοποιεί και πολλές φορές του απορρίπτει.
Πως αντιδράμε;
Μένουμε ψύχραιμοι και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.
Του δίνουμε χρόνο και τον αφήνουμε να εκτονωθεί.
Ακούμε με υπομονή τι έχει να μας πει/να μας χρεώσει και ζητάμε αντιπρόταση.
Δεν προσωποποιούμε την αντίδραση του, ούτε αισθανόμαστε ενοχές. Δεν ευθυνόμαστε εμείς για αυτό, αλλά είναι κομμάτι την εφηβείας.
Προσπαθούμε να μην είμαστε ελεγκτικοί, αγχώδεις & υπερπροστατευτικοί-κάτι τέτοιο απομακρύνει τον έφηβο ακόμα περισσότερο.
Φρενάρουμε την αντιδραστικότητα του πριν κορυφωθεί και χάσουμε την υπομονή μας.
Κατεβάζουμε τον εγωκεντρισμό του, θυμίζοντας του ότι οι γύρω του μπορεί να έχουν άλλες απόψεις, επιθυμίες κτλ, οι οποίες πρέπει να γίνονται σεβαστές.
Κατσαούνη Μαρία Ψυχολόγος Υγείας (MSc)
Comments